bir yıl olmuş sen gideli..acaba nasılsın?burda bir hafta tören yapacaklarmış senin için..gerçi sen görüyosundur,hissediyosundur..o kavşağa adını verceklermiş..ne işe yarar ki sen gittikten sonra?dualarımız seninle..umarım acı çekmiosundur "bizim oğlan"..

sanırım yakında insanlar zamana yetişmeye çalışırken hızlarını alamayıp gelecekte yaşamaya başlayacaklar?!?!

efendim,konu bu yaz çıkan -ya da benim yeni keşfettiğim- ayak koruyucudan (bildiğimiz çorabın kısası) çıktı.babet içinde rahat oluyorlar..biz de yaratıcı-üretici beyinlerin nimetlerinden tüketici olarak yararlanmak istedik ve aldık.hoşlanmayacağını bile bile babamın yanına gittim;sınırları çok keskin,çok zor değiştirilebilen düşünceleri vardır çünkü."kek dediğin kakaolu olur mu?ya meyveli olur ya sade olur" der mesela:) "o ne öyle,ne işe yariomuş" dedi önce.gereksiz buldu:) sonra babaannem geldi aklına,dedem...babası dedeme ilk ayakkabı aldığında,dedem günlerce ayakkabılarını kucağında taşımış.düzlük bir yere çıktığında bi süre giyer sonra tekrar kucağına alırmış eskimesin diye.."şimdi çorapları bile çeşit çeşit yapıyolar,üstünden çok da vakit geçmedi.."ordan babamın çocukluğuna atladık ailecek:)) sabah kimse uyanmadan oltasını kapıp yalın ayak balık tutmaya gidişini,hava ısınmaya başlarken dedesinin evinden ekmek kapıp bahçedeki domates salatalıkla karnını doyurmasını,akşama kadar derede yüzmelerini..o anlattı,ben hayal ettim..olur ya, çok eski anılarınız her zaman film şeridi gibi geçmez gözlerinizin önünden,sadece bir fotoğraf karesi kalır bazen..işte benim de gözümün önüne ilkokulda,belki de daha öncesinde, resimlerine bakıp hayal kurduğum tom sawyer kitabım geldi,oltası omzunda yürürken bi kare sadece..hikayeyi gerçekten hatırlamıyorum ama bi kaç resim kalmış hafızamda..bulup bi yerlerden çıkarmak istedim özledim çocukluğumu ama çoktan verilmiş birilerine..
bugün haberlerde ise daha akıl almaz bi şey gördüm!dinamik kule!
"Bu kendi etrafında dönen,hareket eden ve şekli sürekli değişen ilk bina olacak.Bina hiç bir zaman aynı görünmeyecek,ikinci bir kez aynı şekle bürünmeyecek"
üstelik bina kendi enerji ihtiyacını karşılayabildiği gibi çevre binaların da enerji ihtiyacını karşılayabilecek!walla hayali bile çok etkileyici!sanki onlar jetgillerde ben taşdevrinde yaşicam?!?! :))

4 yıllık bir mahmurluk var üstümde..yapmak isteyip de yapamadıklarımın yükü yavaş yavaş kalkıyor!gitmek isteyip de gidemediğim yerler,dinlemek isteyip de dinleyemediğim konserler,yazmak isteyip yazamadığım şeyler kıpır kıpır şimdi içimde!dışarı çıkmak için can atıyor!bu aşama biraz zorlu..kafam karmakarışık..bütün hayallerimi önümüzdeki 1 yıla sığdırmak istiyorum!halbuki ufukta 68 yaşıma kadar sürecek bir iş hayatı görünüyor!aceleye gerek yok:) bi o kadar da heyecanlı bi süreç bu!alacak listemi hazırlıyorum;bilgisayarım,yan flütüm,fotoğraf makinem,4yıllık beyaz duvarlarımı,pembe pikelerimi renklendirecek ayrıntılar.....liste uzayıp gidiyor....şimdi bu tıytıllın umutları var,bilio ki güçlükler kanatları için!bilio ki bu kozadan kurtulduğunda daha güçlü ve rengarenk kanatlarıyla,ertlenmiş hayallerine daha sıkı sarılcak!yepyeni ve rengarenk!hem de istanbul'da :))