gitmek zamanı..

gidiyorum..kimse benim kadar üzülmüyor bu duruma..üzülmesin de zaten!hepsini çok seviyorum!kalbim kırılıyor,canım sıkılıyor -ki zaten ufacık darbelerde bile saatlerce kanıyor yaralarım bu ara- onlarla olmak herşeyi unutturuyor kısa süreliğine de olsa..bazen anlatıyorum içimi,maviliklerim kızıla dönüyor,güçleniyorum..(*) bazen kahkahalarına karışıp umursamaz bir ben buluyorum karşımda.en huzurlu bayramlarımdan birini burda nöbette geçirdim ben!en mutlu yılbaşı gecem diildi tabii ki ama en güzel 31 aralık günümdü!hayatımın 6 ayı sadece..birsürü yeni insan..çalışma hayatıma ilk adımım..

şimdi ben gidicem,1ay sonra kimse beni özlemicek belki bi kaç kişi dışında..ama burası hep benim ilk göz ağrım kalacak..çok özlicem -tamam bu kez poly olmicam- bi çoğunuzu çok özliicem,çoğunuzu görebilmek için hep cerrahi binasının önünden geçicem,bi kaçınızı hep ziyaret etmek isticem,edicem de..hep aklımda olcaksınız!..

(*) mavi umutsuzluğun ve mutsuzluğun rengiymiş,kaybeden insanların rengi..bu yüzden insanlar mutsuz olduklarında ya denize ya da gökyüzüne bakarlarmış..oysa mavi en sevdiğim renktir benim..kırmızı ise güçlü insanların rengiymiş!bu yüzden marlboronun paketi kırmızı,lightı maviymiş :))

daha çok şey vardı benim senden öğreneceğim..

ama gitme vakti gelmişti zaten, çok üzülsem de bu gitmek zamanıydı..tam zamanı..